* نگاه
من ماندم و شعر تازه ات را خواندم
صد پنجره اشك برغمت افشاندم
وقتی كه همه به سوی شب می رفتند
در خط مقدم نگاهت ماندم...

* بید
درخت بید بیدم كنج بیشه
تراشیدن مرا باضرب تیشه
تراشیدن مرا قلیون بسازن
كه آتش بر سرم باشه همیشه...

* با رفتن تو
با رفتن تو عمر زمین كمتر شد
از فرط غمت چشم خدا هم تر شد
در خاطره بهار بی بودن تو
صد باغ گل محمدی پرپر شد...

دیوونه کیه ؟

عاقل کیه ؟

جوونور کامل کیه ؟

دیروز:

باز باران با ترانه

با گوهرهای فراوان

میخورد بر بام خانه...

این شعر کاندیدای شعر برگزیده سال 2005 شده که تو سط یک بچه ی آفریقایی سروده شده است،و استدلال شگفت انگیزی دارد!!!

وقتی به دنیا می آیم سیاهم،

وقتی بزرگ میشم سیاهم،

وقتی میرم زیر آفتاب سیاهم،

وقتی می ترسم سیاهم،
وقتی مریض میشم سیاهم،

و وقتی میمیرم هنوز هم سیاهم!

و تو آدم سفید، وقتی به دنیا می آیی صورتی ایی، وقتی بزرگ می شی سفیدی! وقتی میری زیر آفتاب قرمزی! وقتی سردت میشه آبی ای، وقتی میترسی زردی، و وقتی مریض میشی سبزی، و وقتی میمیری خاکستری! و تو به من میگی رنگین پوست!!!

شعر سیب دکتر مصدق به همراه پاسخ فروغ ارسال شده بود و شعر جوابیه به این دو شاعر از جواد نوروزی

دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !